Την παραπάνω φράση την βρήκα γραμμένη στο wall μου στο facebook, μετά από άλλη μια βραδιά outing και οινοπνευματοποσίας (με Campari για την ακρίβεια που είναι και πιο estet τύπου), πάντα υπό την υψηλή εποπτεία του barman που κάθε βράδυ σχεδόν συμβάλει με τον δικό του αμίμητο τρόπο στην κουβέντα.
Μου την είχαν πει κιόλας ήδη μερικές ώρες πριν, αλλά όπως είπαμε κάτι που έχω ακούσει, πρέπει πια να το δω και γραμμένο, και να το διαβάσω και δυνατά για να το εμπεδώσω.
Πόσο απέχει ένα ψίχουλο από το να γίνει ολόκληρο κέικ....
Το παραθέτω αυτούσιο
Ροζ Φούσκα: Πόσο απέχει ένα ψίχουλο από το να γίνει ολόκληρο κέικ....
Εγώ: Μετά από αρκετές ώρες μελέτης, θα καταληξω στο συμπέρασμα και μην γελάσεις ότι απέχει κάποιες παραπάνω μέρες ζύμωμα, κάποιες παραπάνω ώρες φάγωμα, και σαφώς πιο μεγάλη απόλαυση
ΡΦ: Συγγνώμη που δεν απάντησα νωρίτερα…. Αλλά … γελούσα!!! Μια ΑΒΥΣΣΟΣ τα χωρίζει αυτά τα δυο γλυκέ μου! Α Β Υ Σ Σ Ο Σ
Εγώ: ΜΜΜΜΜΜΜΜΜ
Οπότε μήπως για να μην περιμένουμε το κέικ
να τρώμε τα ψυχουλακια στο ενδιάμεσο
Λέω μήπως…?
ΡΦ: Αν θες να φουσκώσεις με σκουπίδια, να φορτωθείς τζάμπα άχρηστες θερμίδες, και να μην μπορείς να φας το κέικ όταν έρθει μπροστά σου ζεστό-ζεστό λαχταριστό και περιχυμένο με ζεστό fudge σοκολάτας, τότε ναι: τρώγε ψίχουλα (έτσι όπως το ΒΛΕΠΕΙΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟ, ειλικρινά… σου φαίνεται ωραίο?!?!?!?!?!?)
Εγώ: ΜΜΜΜΜΜΜΜ
Ακούγεται πειρασμός ...αλλά 1) έχω γίνει αρκετά λιτοδίαιτος 2) δεν τρωω σοκολάτες, ή τουλάχιστον δεν με συγκινουν για την ώρα
ΡΦ: Φάε ψίχουλα λοιπόν… (τώρα που το ξαναβλέπεις γραμμένο μήπως???) αν νομίζεις ότι αυτός είναι ο προορισμός σου σε αυτήν την πλάση!!! Εγώ πάλι έχω γίνει πλέον αλλεργική στα ψίχουλα...Nothing less than a whole cake!!!
Έτσι είχαμε 2 μέρες μια ολόκληρη κουβέντα για το αν είναι καλύτερα τα ψίχουλα από το κέικ.
Θα επιμείνω ότι αρκετές φορές είναι τα ψίχουλα καλύτερα.
ΡΦ: Συγγνώμη που δεν απάντησα νωρίτερα…. Αλλά … γελούσα!!! Μια ΑΒΥΣΣΟΣ τα χωρίζει αυτά τα δυο γλυκέ μου! Α Β Υ Σ Σ Ο Σ
Εγώ: ΜΜΜΜΜΜΜΜΜ
Οπότε μήπως για να μην περιμένουμε το κέικ
να τρώμε τα ψυχουλακια στο ενδιάμεσο
Λέω μήπως…?
ΡΦ: Αν θες να φουσκώσεις με σκουπίδια, να φορτωθείς τζάμπα άχρηστες θερμίδες, και να μην μπορείς να φας το κέικ όταν έρθει μπροστά σου ζεστό-ζεστό λαχταριστό και περιχυμένο με ζεστό fudge σοκολάτας, τότε ναι: τρώγε ψίχουλα (έτσι όπως το ΒΛΕΠΕΙΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟ, ειλικρινά… σου φαίνεται ωραίο?!?!?!?!?!?)
Εγώ: ΜΜΜΜΜΜΜΜ
Ακούγεται πειρασμός ...αλλά 1) έχω γίνει αρκετά λιτοδίαιτος 2) δεν τρωω σοκολάτες, ή τουλάχιστον δεν με συγκινουν για την ώρα
ΡΦ: Φάε ψίχουλα λοιπόν… (τώρα που το ξαναβλέπεις γραμμένο μήπως???) αν νομίζεις ότι αυτός είναι ο προορισμός σου σε αυτήν την πλάση!!! Εγώ πάλι έχω γίνει πλέον αλλεργική στα ψίχουλα...Nothing less than a whole cake!!!
Έτσι είχαμε 2 μέρες μια ολόκληρη κουβέντα για το αν είναι καλύτερα τα ψίχουλα από το κέικ.
Θα επιμείνω ότι αρκετές φορές είναι τα ψίχουλα καλύτερα.
Γιατί;
Μαθαίνει κανείς να εκτιμά τα ψίχουλα από μικρός.
Είχα ξεχάσει πως όταν ήμουν μικρός η γιαγιά μου σε ένα αστικό περιβάλλον κιόλας, τα μάζευε από το τραπέζι, με περισσή προσοχή, και τα έβγαζε και τα άφηνε πάνω στο τζάμι του φερ φορζέ τραπεζιού στη βεράντα της Πατησίων.
Όταν άρχισα να καταλαβαίνω, όπως ήταν φυσικό, ρώτησα γιατί
Γιατί για κάποια πλάσματα, μου είχε πει, αυτά που για μας δεν είναι τίποτα, παρά μόνο ψιχουλάκια, για αυτά τα πλάσματα λοιπόν, είναι ένα δώρο που δεν το περιμένουν. Γιατί θα ψάξουν λιγότερο για το φαγητό τους.
Για ποια πλάσματα;
Για τα σπουργίτια
Και καθόμασταν μετά και τα χαζεύαμε μέσα από την μεγάλη τζαμαρία.
Κι όταν χρόνια μετά στην Πατησίων δεν υπήρχαν πια πουλάκια, είχε όμως καναρίνι για παρέα η γιαγιά, τα ψιχουλακια τα έτρωγε το καναρίνι
Το ψιχουλάκι αν το πατήσεις στο μωσαϊκό της κουζίνας σου θα σου φανεί ένα ενοχλητικό σκουπίδι
Το ψιχουλάκι, το ίδιο ψιχουλάκι μπορεί να κάνει ένα σπουργίτι χαρούμενο, ή αν τα σπουργίτια δεν χαίρονται, μπορεί να το κάνει έστω πιο χορτάτο.
Το κέικ το ολόκληρο από την άλλη, είναι ωραίο, ζεστό, εντυπωσιακό, περιχυμένο με ζεστή σοκολάτα. Χορταίνει πολλές από τις αισθήσεις σου. Την όραση, την όσφρηση, την γεύση, και την αφή ακόμα.
Με το που κόβεις το πρώτο κομμάτι, όμως, δεν είναι πια το ίδιο το κέικ.
Είναι ένα κέικ με ένα κομμάτι λιγότερο.
Πόσα κομμάτια θα μπορέσεις να φας, σε μια μέρα. Όχι πολλά. Θα λιγωθείς. Θα θέλεις νερό… Θα θέλεις να βγάλεις την γεύση του από το στόμα.
Ή θα μείνεις να το κοιτάς για να μη το χαλάσεις, και όταν το αποφασίσεις επειδή πείνασες, θα έχει χαλάσει το κέικ.
Ή αν το φας αμέσως και είναι τα αυγά χαλασμένα, θα σου έρθει αηδία, αλλά μέχρι να το δαγκώσεις δεν είχες καταλάβει τίποτα.
Αν το φας πάλι όλο, ακόμα και αν είναι ωραίο, και δεν λιγωθείς, θα πονέσει η κοιλίτσα σου, γιατί θα είναι πολύ.
Αν πάλι σου βάλουν μπροστά σου δυο ολόκληρα κέικ, σχεδόν ιδία, και σου πουν να διαλέξεις ποιο από τα δυο θέλεις χωρίς να δοκιμάσεις, θα μπερδευτείς σίγουρα, θα τα κοιτάς ώρες, και όση ώρα εσύ τα κοιτάς, θα τα βλέπουν κι άλλοι, κάποιοι μπορεί πιο γρήγοροι, πιο αποφασιστικοί, να στα πάρουν μέσα από τα χέρια σου. Και τότε θα λες, τη μαλακία έκανα.
Οπότε πιστεύω πως αν διαλέξω το κέικ αντί τα ψίχουλα, αυτό που θα μου μείνει στο τέλος μπορεί να μην είναι κάτι ευχάριστο, κάτι καλό για να θυμάμαι, για να διηγούμαι, για να αναπολώ.
Αν πάλι διαλέξω τα ψίχουλα, όταν τα βρω, θα είναι μια απίστευτη έκπληξη, θα φάω και το τελευταίο, με απίστευτη λαχτάρα, και αν βεβαία αργότερα πέσει στα χεριά μου το κέικ, μάλλον θα μπορώ να το απολαύσω καλυτέρα από κάποιον που το κυνηγούσε εναγωνίως, και θα μπορέσω να το μοιραστώ πολύ πιο εύκολα....
Είναι πολύ βασικό να χαίρεσαι με όλες σου τις αισθήσεις την απλότητα των μικρών πραγμάτων, την ουσία της κάθε μικρής χαράς, της κάθε μικρής στιγμής.
Την χαρά σου όταν πέφτουν μπροστά σου, γιατί έχεις μάθει και τα εκτιμάς.
Και αυτή η λύπη σου ακόμα αν το χάσεις το ψίχουλο είναι πιο ουσιαστική, πιο γλυκιά από την λύπη αυτού που έχασε ένα κέικ, ή ζει διαρκώς με το άγχος το να το βρει.
Όταν άρχισα να καταλαβαίνω, όπως ήταν φυσικό, ρώτησα γιατί
Γιατί για κάποια πλάσματα, μου είχε πει, αυτά που για μας δεν είναι τίποτα, παρά μόνο ψιχουλάκια, για αυτά τα πλάσματα λοιπόν, είναι ένα δώρο που δεν το περιμένουν. Γιατί θα ψάξουν λιγότερο για το φαγητό τους.
Για ποια πλάσματα;
Για τα σπουργίτια
Και καθόμασταν μετά και τα χαζεύαμε μέσα από την μεγάλη τζαμαρία.
Κι όταν χρόνια μετά στην Πατησίων δεν υπήρχαν πια πουλάκια, είχε όμως καναρίνι για παρέα η γιαγιά, τα ψιχουλακια τα έτρωγε το καναρίνι
Το ψιχουλάκι αν το πατήσεις στο μωσαϊκό της κουζίνας σου θα σου φανεί ένα ενοχλητικό σκουπίδι
Το ψιχουλάκι, το ίδιο ψιχουλάκι μπορεί να κάνει ένα σπουργίτι χαρούμενο, ή αν τα σπουργίτια δεν χαίρονται, μπορεί να το κάνει έστω πιο χορτάτο.
Το κέικ το ολόκληρο από την άλλη, είναι ωραίο, ζεστό, εντυπωσιακό, περιχυμένο με ζεστή σοκολάτα. Χορταίνει πολλές από τις αισθήσεις σου. Την όραση, την όσφρηση, την γεύση, και την αφή ακόμα.
Με το που κόβεις το πρώτο κομμάτι, όμως, δεν είναι πια το ίδιο το κέικ.
Είναι ένα κέικ με ένα κομμάτι λιγότερο.
Πόσα κομμάτια θα μπορέσεις να φας, σε μια μέρα. Όχι πολλά. Θα λιγωθείς. Θα θέλεις νερό… Θα θέλεις να βγάλεις την γεύση του από το στόμα.
Ή θα μείνεις να το κοιτάς για να μη το χαλάσεις, και όταν το αποφασίσεις επειδή πείνασες, θα έχει χαλάσει το κέικ.
Ή αν το φας αμέσως και είναι τα αυγά χαλασμένα, θα σου έρθει αηδία, αλλά μέχρι να το δαγκώσεις δεν είχες καταλάβει τίποτα.
Αν το φας πάλι όλο, ακόμα και αν είναι ωραίο, και δεν λιγωθείς, θα πονέσει η κοιλίτσα σου, γιατί θα είναι πολύ.
Αν πάλι σου βάλουν μπροστά σου δυο ολόκληρα κέικ, σχεδόν ιδία, και σου πουν να διαλέξεις ποιο από τα δυο θέλεις χωρίς να δοκιμάσεις, θα μπερδευτείς σίγουρα, θα τα κοιτάς ώρες, και όση ώρα εσύ τα κοιτάς, θα τα βλέπουν κι άλλοι, κάποιοι μπορεί πιο γρήγοροι, πιο αποφασιστικοί, να στα πάρουν μέσα από τα χέρια σου. Και τότε θα λες, τη μαλακία έκανα.
Οπότε πιστεύω πως αν διαλέξω το κέικ αντί τα ψίχουλα, αυτό που θα μου μείνει στο τέλος μπορεί να μην είναι κάτι ευχάριστο, κάτι καλό για να θυμάμαι, για να διηγούμαι, για να αναπολώ.
Αν πάλι διαλέξω τα ψίχουλα, όταν τα βρω, θα είναι μια απίστευτη έκπληξη, θα φάω και το τελευταίο, με απίστευτη λαχτάρα, και αν βεβαία αργότερα πέσει στα χεριά μου το κέικ, μάλλον θα μπορώ να το απολαύσω καλυτέρα από κάποιον που το κυνηγούσε εναγωνίως, και θα μπορέσω να το μοιραστώ πολύ πιο εύκολα....
Είναι πολύ βασικό να χαίρεσαι με όλες σου τις αισθήσεις την απλότητα των μικρών πραγμάτων, την ουσία της κάθε μικρής χαράς, της κάθε μικρής στιγμής.
Την χαρά σου όταν πέφτουν μπροστά σου, γιατί έχεις μάθει και τα εκτιμάς.
Και αυτή η λύπη σου ακόμα αν το χάσεις το ψίχουλο είναι πιο ουσιαστική, πιο γλυκιά από την λύπη αυτού που έχασε ένα κέικ, ή ζει διαρκώς με το άγχος το να το βρει.
Μπορεί να σε μπέρδεψα μικρή μου ροζ φούσκα, μπορεί και όχι.
Εσύ μου είπες κάποια πράγματα, τα έβαλα καλά στο μυαλό μου,
και είμαι τρίτη συνεχομένη μέρα καλά.
Ελπίζω να μην μπερδευτείς πολύ.
Εσύ μου είπες κάποια πράγματα, τα έβαλα καλά στο μυαλό μου,
και είμαι τρίτη συνεχομένη μέρα καλά.
Ελπίζω να μην μπερδευτείς πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου