18.7.08

Μετράω Ανάποδα

Μετράω ανάποδα μέχρι την πρώτη του Αυγούστου, που θα φύγω μακριά από όλα όσα δεν θέλω να αντιμετωπίσω
Περιμένω πως και πως τις ώρες που θα με καίει ο ήλιος, και θα με τυφλώνει
Που το μόνο που θα ακούω θα είναι τζιτζίκια και τριζόνια
Που το μόνο που θα βλέπω θα είναι θάλασσα, βότσαλα και καΐκια
Που το μόνο θα μυρίζω θα είναι γιασεμί μαστιχόδεντρα και νυχτολούλουδα
Που το χέρι μου θα με αγγίζει και θα νοιώθω το ξεραμένο αλάτι της θάλασσας, ανακατεμένο με αντηλιακό
Που οι πατούσες μου θα καίγονται όπως θα περπατάω ξυπόλητος στα καυτά βότσαλα, και θα παγώνουν στα μωσαϊκά του σπιτιού
Που θα γεύομαι καλαμαράκια, χταπόδι και ούζο
Που θα ζαλιστώ στο Πυργί από τα ξυστά
Που θα περπατήσα στα σκεπαστά στενά των Μεστών
Που θα λατρέψω ξανά το ηλιοβασίλεμα στον Ανάβατο
Που θα κολυμπώ στις έρημες παραλίες της πλευράς του Αιγαίου
Που θα φάω σπιτικό γλυκό τριαντάφυλλο και βύσσινο
Που θα κλέψω σύκα από τον δρόμο
Που θα περπατήσω στον Κάμπο
Που χαθώ πάλι στο Κάστρο
Που θα χαθώ στις σελίδες των βιβλίων μου και θα ταξιδέψω
Που η μόνη μου επαφή με τον πολιτισμό θα είναι το ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο
Που δεν θα φοβάμαι να μιλήσω
Που δεν θα με νοιάζει η υστερία κανενός
Που θα αλλάξω την ρουτίνα μου
Απλά του χρόνου ελπίζω να τα κάνω αυτά στην Σαρδηνία