Η έκρηξη δεν ήρθε ποτέ. Πίεζα πολύ καιρό τον εαυτό μου, να ξεσπάσει, και με τις πιο ασήμαντες αφορμές ακόμα. Ίσως τελικά να ήταν καλλίτερα.
Είναι μια μέρα λαμπρή. Η πρώτη ίσως μετά τον Φεβρουάριο. Είναι σύμπτωση άραγε ότι είναι το Σάββατο του Λαζάρου? Είναι τελικά πολλές οι συμπτώσεις σε αυτήν την ιστορία. Πάντα έπαιζαν ρολό οι συμπτώσεις στη ζωή μου όμως.Και δεν είναι επιτηδευμένες. Ούτε δήθεν συμπαντικές συνομωσίες.
Είναι πρώτη μέρα μετά από πολλούς μήνες που αισθάνομαι μέσα μου μια απίστευτη γαλήνη, και μια πολύ γλυκιά θλίψη μαζί όμως. Πόσο λίγο σε ήξερα τελικά. Πόσο καλλίτερος είσαι. Πόσο πιο γλυκός, από αυτό που θέλεις να βγάζεις προς τα έξω. Πόσο πιο αληθινός. Πόσο πιο ανθρώπινος. Πιο εύθραυστος.
Πόσα πράγματα είχα κάνει και σε είχαν πληγώσει χωρίς να μου περνάει καν από το μυαλό ότι ασχολεισαι.
Παρασκευή 02.05.2008 και πόσα δυστυχώς κάνω ακόμα
Σε ευχαριστώ και συγγνώμη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου