who does not travel,
who does not read,
who does not listen to music,
who does not find grace in himself.
He dies slowly
who destroys his self-esteem,
who does not let others help him.
He dies slowly
who transforms himself into a slave of habit,
repeating every day the same course,
who does not change mark,
does not dare to change the colour of his clothes
or does not talk with persons he does not know.
He dies slowly,
who avoids passion and its trurmoil of emotions,
just those that bring bright to the eyes
and restore destroyed hearts.
He dies slowly,
who does not turn the page
when he is unhappy with his work, or his love,
who does not risk the certain or the uncertain
to go beyond a dream,
who does not afford, even once in his life,
fleeing from sensible advice.
Live today!
Risk today!
Do it today!
Don’t let yourself die slowly!
Don`t prevent yourself from being happy!
Pablo Neruda
Κάθε φορά που το διαβάζω, σκέφτομαι να στο στείλω. Ξέρω όμως ότι θα θυμώσεις και θα μου πεις να σε αφήσω στην ησυχία σου. Γιατί το κάνεις αυτό το πράγμα στον εαυτό σου? Ζήσε την ζωή σου. Είναι δική σου. Είσαι μόνο 26 χρονών. Αφήσου σε αυτά που αισθάνεσαι. Μη κλείνεσαι μέσα σου. Γέλα. Το ξέρεις πως όταν γελάς λάμπει ο κόσμος όλος από το γέλιο σου? Μάλλον όχι. Κι ας σου το λένε όλοι. Μη φοβάσαι τους ανθρώπους που σε αγαπάνε. Αγάπησε τους. Αγάπησε τον εαυτό σου. Αγάπησε τη ζωή που ανοίγεται μπροστά σου. Μη διώχνεις ότι βρεθεί μπροστά σου. Ζήσε τις στιγμές που σου προσφέρονται απλόχερα. Μη κλείνεσαι αγόρι μου στο καβούκι σου. Κάποτε με ρώτησες αν μπορώ να ερωτευθώ από το internet. Σου είχα πει όχι. Σου είχα πει ψέματα. Μπορώ. Και όταν σε γνώρισα από κοντά, μπόρεσα ακόμα περισσότερο. Και δεν φοβήθηκα να στο δείξω ούτε για μια στιγμή. Κι ας ήξερα ότι θα έτρωγα τα μούτρα μου.
Και όλα αυτά τα λέω και ξέρω ότι δε θα τα διαβάσεις ποτέ, τα λέω όμως για να τα πιστέψω και εγώ ο ίδιος. Να πατήσω στα πόδια μου, να γυρίσω πια το κεφάλι μου μπροστά, και να προχωρήσω, ακόμα και μόνος μου. Πόσες φορές να σου απλώσω το χέρι ακόμα? Αφού εσύ ο ίδιος δε θέλεις να σηκωθείς, πρέπει να το καταλάβω και να προχωρήσω μονός. Και να ξέρεις πως όταν γελάσεις θα δω τη λάμψη από το γέλιο σου, και θα το ακούσω κιόλας, όσο μακριά και αν είμαι, και θα γυρίσω να σου χαμογελάσω.
Όμως πρέπει μέσα μου βαθιά να το καταλάβω πως πρέπει να φύγω από αυτόν τον αργό θάνατο, να γυρίσω σελίδα, να ζήσω τα όνειρα μου, να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω μακριά.
Κάθε φορά που το διαβάζω, σκέφτομαι να στο στείλω. Ξέρω όμως ότι θα θυμώσεις και θα μου πεις να σε αφήσω στην ησυχία σου. Γιατί το κάνεις αυτό το πράγμα στον εαυτό σου? Ζήσε την ζωή σου. Είναι δική σου. Είσαι μόνο 26 χρονών. Αφήσου σε αυτά που αισθάνεσαι. Μη κλείνεσαι μέσα σου. Γέλα. Το ξέρεις πως όταν γελάς λάμπει ο κόσμος όλος από το γέλιο σου? Μάλλον όχι. Κι ας σου το λένε όλοι. Μη φοβάσαι τους ανθρώπους που σε αγαπάνε. Αγάπησε τους. Αγάπησε τον εαυτό σου. Αγάπησε τη ζωή που ανοίγεται μπροστά σου. Μη διώχνεις ότι βρεθεί μπροστά σου. Ζήσε τις στιγμές που σου προσφέρονται απλόχερα. Μη κλείνεσαι αγόρι μου στο καβούκι σου. Κάποτε με ρώτησες αν μπορώ να ερωτευθώ από το internet. Σου είχα πει όχι. Σου είχα πει ψέματα. Μπορώ. Και όταν σε γνώρισα από κοντά, μπόρεσα ακόμα περισσότερο. Και δεν φοβήθηκα να στο δείξω ούτε για μια στιγμή. Κι ας ήξερα ότι θα έτρωγα τα μούτρα μου.
Και όλα αυτά τα λέω και ξέρω ότι δε θα τα διαβάσεις ποτέ, τα λέω όμως για να τα πιστέψω και εγώ ο ίδιος. Να πατήσω στα πόδια μου, να γυρίσω πια το κεφάλι μου μπροστά, και να προχωρήσω, ακόμα και μόνος μου. Πόσες φορές να σου απλώσω το χέρι ακόμα? Αφού εσύ ο ίδιος δε θέλεις να σηκωθείς, πρέπει να το καταλάβω και να προχωρήσω μονός. Και να ξέρεις πως όταν γελάσεις θα δω τη λάμψη από το γέλιο σου, και θα το ακούσω κιόλας, όσο μακριά και αν είμαι, και θα γυρίσω να σου χαμογελάσω.
Όμως πρέπει μέσα μου βαθιά να το καταλάβω πως πρέπει να φύγω από αυτόν τον αργό θάνατο, να γυρίσω σελίδα, να ζήσω τα όνειρα μου, να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω μακριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου