?

Πάλι από την αρχή;

Πάλι στον πάτο;

Δεν είμαι και σίγουρος.

Πάντως το μόνο σίγουρο μάλλον είναι ότι για άλλη μια φορά εμπιστεύτηκα.

Και μου το είπες εσύ ο ίδιος.

Μπορείς και εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους;

Μπορώ σου είπα, δεν γίνεται διαφορετικά.

Ζω με ανθρώπους, και μου αρέσει που ζω με ανθρώπους.

Τώρα γιατί έπρεπε να κάνεις εσύ αυτήν την ερώτηση και γω να σε εμπιστευτώ, είναι άλλη ιστορία.

Όπως άλλη ερώτηση είναι γιατί όταν κατάλαβα ότι πρόδωσες την εμπιστοσύνη μου, αποφάσισα να μείνω.

Τι ανάγκες είχα, τι ανάγκες μου κάλυπτες;

Γιατί πάλι ήθελα τα λίγα;

Γιατί να εξακολουθώ να τα θέλω;

Γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να πιστέψω στον εαυτό μου;

Γιατί όταν γνωριστήκαμε, μου φάνταζε αδιανόητο ότι εσύ ήθελες εμένα;

Γιατί φοβάμαι να ζητήσω αυτό που θέλω,

αυτό που αξίζω,

γιατί φοβάμαι να πω τι αισθάνομαι,

γιατί δεν πιστεύω στον εαυτό μου;

Και ξέρω ότι κανείς δεν μπορεί

να μου δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα σαν κι αυτά,

αν δεν αποφασίσω να κοιτάξω τον ίδιο μου τον εαυτό κατάματα,

και να ζητήσω από μένα τις απαντήσεις.