21.5.09

Κλωστές


Ξέρεις ότι πρέπει να φύγεις,

Να τρέξεις μακριά,

Να εξαφανιστείς…

Έπρεπε να το είχες κάνει εδώ και πολύ καιρό.


Προσπαθείς όμως να μην το σκέφτεσαι.


Δένεσαι περισσότερο

Με αόρατες κλωστές.

Τις ψάχνεις κάποιες στιγμές για να τις σπάσεις,

Να τις ξεμπερδέψεις,

Να λυτρωθείς.

Δεν τις βρίσκεις όμως.

Δε θέλεις να τις βρεις

Δεν θέλεις να φύγεις.

Φοβάσαι


Τι;


Ούτε εσύ δεν ξέρεις…


Μένεις μόνο να κοιτάς

Και να δένεσαι ακόμα περισσότερο

Κι άλλες κλωστές.

Ακούς τον εαυτό σου να φωνάζει ώρες ώρες

Φύγε

Τρέξε

Τώρα που προλαβαίνεις ακόμα

Φύγε

Όμως εσύ ψάχνεις κι άλλες κλωστές

Για να δεθείς ακόμα πιο σφιχτά,

Ακόμα περισσότερο.

Έχεις χάσει πια την άκρη.

Ένα κουβάρι αόρατο όλα


3 σχόλια:

One of the people είπε...

Ενα κουβαρι ανασφαλεια. Κοψτε τες. Αποψε. Ολες. Τωρα. Για παντα. Μια και καλη. Πονεσε. Κοψτε τες.

P.S. ενας ανθρωπος που σε νιωθει φιλο. Αν θες το εκτιμας, οπως κρινεις και μπορεις.

b|a|s|n\i/a είπε...

ίσως τα θέλω υπερισχύουν των πρέπει. και η καρδιά του μυαλού.

Totally Stranger In My City είπε...

απλά μου φαίνεται πως δεν ξερω τι μου συμβαίνει.