Το είδα το Σάββατο τυχαία, και συνειδητοποίησα πόσο άργισα να καταλάβω, το πόσο πολύ με αγαπούν κάποιοι άνθρωποι που συνεχίζω να τους πληγώνω, και πόσο δύσκολο μου είναι να βρω τον τρόπο να τους δείξω το πόσο τους αγαπώ.
Μπαμπά, Μαμά και εγώ σας αγαπάω, κι ας μην ξέρω πώς να σας το δείξω.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
συγκινητικό όντως.. ωραίες αφορμές αυτές να σκεφτόμαστε τους δικούς μας ανθρώπους! ακόμα καλύτερα αν μας κάνουν να τους λέμε λόγια όπως αυτά που γράφεις.. ;) την καλησπέρα μου!
είναι πολύ συγκινητικό...
όσες φορές και να το δω τα ίδια συναισθήματα. είναι απίστευτο!
αγκάλιασέ τους απλώς και μην πεις τίποτα.
@ Απόστολος :
όταν δεν δεν έχεις μάθει να λες τα λόγια, και όταν προσπαθείς και δεν μπορείς, τότε είναι ακόμα πιο στενάχωρο όμως.
@ b|a|s|n\i/a :
ευτυχώς τουλάχιστον έχω καταφέρει να φτάσω σε αυτό το στάδιο
@ mahler76
την πρώτη φορά που το είδα έκλαψα
αν δεν πάθεις, δεν θα μάθεις!
πάντως ποτέ δεν είναι αργά για να συνειδητοποιήσεις ορισμένα πράγματα..
Δημοσίευση σχολίου