Πριν δέκα ημέρες, νόμιζα πως κάποιες πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα απόσταση, πως η απόλυτη έλλειψη επικοινωνίας θα με βοηθούσαν να δω αυτή τη σχέση απ'έξω. Δεν φανταζόμουν πόσο δύσκολο είναι να το καταφέρω.
Σήμερα διάβασα την παρακάτω παράγραφο, και άρχισα να σκέφτομαι πως τελικά η λογική και εγώ, δεν έχουμε κανένα κοινό σημείο επαφής μάλλον.
"Κι αυτός παρόμοια σκέφτεται. Δεν του αρκεί αυτή η σχέση, όμως δε θέλει και να τη χάσει. Πόσο από αγάπη και πόσο από δειλία τη διατηρεί; Δεν ξέρει το πόσο, όμως και τα δύο σίγουρα συμβαίνουν. Καλύτερα να αποφεύγει τέτοιες ερωτήσεις στον εαυτό του. Του δηλητηριάζουν και τις λίγες στιγμές χαράς που του χαρίζονται. Στο κάτω-κάτω υπάρχουν κάποια στοιχεία στον άλλον που σαν καρφιά σε καρφώνουν πάνω του και σε ακινητούν ακόμα κι αν ολόκληρη η λογική σου τον απορρίπτει, ακόμα κι αν χιλιάδες κουσούρια του σε δίωχνουν πέρα..."
από το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη
"Ο αντίπαλος εραστής"
