Όταν διάβασα τον μικρό πρίγκιπα, και έγραψα το προηγούμενο post, ήθελα να έχει και συνέχεια. Ειναι έτοιμη η συνέχεια. Κάθε βράδυ από τότε, βγαίνω στην βεράντα, και ψάχνω να βρω το αστέρι σου. Όμως για την ώρα θα την κρατίσω για μένα τη συνέχεια. Όλες αυτές τις μέρες πόνεσα, προσπαθώντας να καταλάβω..... εσένα, εμένα, τις πράξεις σου, τις αντιδράσεις μου. Τίποτε όμως.
Δεν είναι δίκαιο όμως.
Μάθε να μίλας.
Είναι πιο εύκολο για όλους να πεις ένα όχι, από το να λες δεν ξέρω, δεν έχω διάθεση, δεν, δεν...
ίσως, πιο αργά μπορεί....Την άρνηση έχω μάθει να την δέχομαι. Να την ξεπερνάω.
Αυτό όμως δεν είναι δίκαιο, και το ξέρεις πιο καλά απά εμένα.
