ο νους μου πάει στους τσαλακωμένους,
σ'αυτούς που ώρες στέκονται σε μία ουρά,
έξω από μία πόρτα ή μπροστά σ'έναν υπάλληλο,
κι εκλιπαρούν με μία αίτηση στο χέρι
για μία υπογραφή, για μία ψευτοσύνταξη.
Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,
γίνομαι ένα με τους τσαλακωμένους.
Ντίνος Χριστιανόπουλος
4 σχόλια:
Στον κύκλο της σιωπής…
Ξέρεις πώς είναι να διαβάζεις στο σκοτάδι
ξέρεις πώς είναι να δακρύζεις στα κρυφά
φώτα της πόλης και μεγάλοι άδειοι δρόμοι
τα όνειρα της Κυριακής κοστίζουν ακριβά
γινομαι σκονη, ανεμος, καταλαμβανω τα παντα αγγιζω τα παντα και τιποτα δεν εχω ....
όσο πιο τσαλακωμένος τόσο μεγαλύτερο χαμόγελο όταν εμφανιστεί. είτε κούρασης είτε αγαλίασης είτε ανακούφισης
όσο άσχημο κι αν είναι,όσο πιο τσαλακωμένος,τόσο πιο ανθρώπινος,τόσο πιο έτοιμος να νιώσεις,τόσο πιο ελεύθερος,τόσο πιο κοντά σε όλους τους υπόλοιπους,σε όλους τους άλλους...γιατί μεταξύ μας...ποιος δεν είναι τσαλακωμένος;;
Δημοσίευση σχολίου